२०० करोड़ वर्ष पुरानो हाम्रो आध्यात्मिक संस्कृति माथि कसरी प्रभाव पारिरहेको छ युरोप र पश्चिम को भोगवादी (Sensualist) तथा भौतिकवादी अपसंस्कृति !


एक अर्ब, छियानवे करोड़, आठ लाख, तिरपन्न हजार, एक सौ चौदह (१,९६,०८,५३,११४) वर्ष पुरानो वैदिक संस्कृति, सभ्यता र ऋषि परम्परा भएको हाम्रो देश का अधिकांश आधुनिक युवापिड़ी को mind set कसरी परिवर्तन गराईरहेको छ। उनीहरुको सामाजिक, सांस्कृतिक, आर्थिक तथा राजनैतिक सोचमा पश्चिम को आदर्श, सिधान्त तथा विचारधारा लाई कसरी थोपिरहेको छ। कसरी नेपालको सामाजिक, धार्मिक, सांस्कृतिक तथा आर्थिक रुपमा दास बनाईरहेको छ-

यस विषयमा धेरै सोच-विचार, गन्थन-मन्थन र चिन्तन गरे पश्चात आफ्नो विचार साझा गरिरहेको छु, जसले गर्दा हामी सबै मिलेर यो पुरै चक्रव्यू लाई तोडन सकौ तथा एक आध्यात्मिक र आर्थिक शक्ति सम्पन्न राष्ट्र को निर्माण गर्न सकौ।

१. असंयम लाई उत्प्रेरणा: यहाका बाल-बालिका को कोमल दिल-दिमाग मा सानै देखि स्कुल देखि विश्वविद्दालय सम्म एक भोगवादी (Sensualist) विचारलाई बड़ो टाठोपनले राखिन्छ कि जीवनमा सबै कुराको अनुभव एक चोटी अवश्य गर्नु पर्छ चाहे त्यो नशा, वासना, मांसाहार वा उपभोक्तावादी बदलाको भाव राख्ने बोली, व्यवहार, आहार, कला वा निर्त्य आदि किन् न हिस्।

जबकि हाम्रो पूर्वज, शान्ति का दूत बुद्ध को यो मान्नु कि पाप, अनाचार, दुराचार, नशा, मांसाहार, अश्लिल, अनैतिक तथा अधार्मिक कार्यलाई एकचोटी पनि गर्नु हुँदैन। एक क्षिण को लागि पनि आफ्नो मनुष्य जीवनमा अशुभ, अज्ञान, अनाचार र अपवित्रता लाई स्थान दिनु हुँदैन। के हामी साइनाइड लाई एक चोटी टेस्ट गर्छौ?

२. भोगवाद (Sensualist) महिमा: प्रचार माध्यम, सोसल मेडिया तथा पत्रकारिता को दुरुपयोग गरेर आधुनिक युवापिड़ी को मनमा यस भोगवादी तथा भौतिकवादी विचारलाई गहिरो तरिकाले बसाई दिएको छ कि "खुब कमाउ, खुब खाऊ र खुब सुख भोग"। हामीलाई योगी बाट भोगी र रोगि तथा पुजारी बाट उपभोक्ता बनाई दिए।

हाम्रो यँहा जीवन को आदर्श थियो - के यसको बिना म बाच्न सक्छु? तथा पूर्ण विवेक र मुल्यको साथ मेहनत गरेर न्यायपूर्ण तरिकाले आर्जनगरेको बाट आफ्नो र आफ्नो परिवारको लागि अति-आवश्यक जरुरतहरु पुरा गरि वाकी रहेका सब सेवामा समर्पित गर्ने हाम्रो तप, त्याग, दान र सेवाको परम्परा रहेको छ।

त्यागवाद र अध्यात्मकवाद जस्तो आदर्श परम्पराको स्थानमा चारैतिर भोगवाद र बजारवाद को दुषित वातावरण बनेको छ र अन्तोगता विनाश को बाटोमा हामीलाई ल्याइदिएको छ।

३. पश्चिम को महिमामंडन: जे पनि राम्रो छ त्यो पश्चिम बाट आएको छ चाहे त्यो साइन्स एण्ड टेक्नोलोजी होस् अथवा, culture civilization, development research and invention. जबकि यथार्त यो हो कि ५०० वर्ष पहिले अमेरिका को नाम पनि कसैलाई थाहा थिएन, दुइ हजार वर्ष पहिलेको युरोप को कुनै संस्कृति थिएन। यस्तै १४ सय वर्ष पहिले इस्लामको अतो-पतो थिएन, तबदेखि हाम्रो संस्कृति छ। तर दुर्भाग्यले इतिहास र महान व्यक्तित्व वारे दुनियामा सबभन्दा बढी झुठ र भ्रमहरु फैलाइयो, जातपात को नाउमा द्वन्द गरायियो, नस्लको नाउमा भेदभाव गरायियो तथा हरेक कुरामा पश्चिमको प्रति आदर्श, आदर र आकर्षक को मूल्य भरियो।

४. नेपाल का महानता को अनादर: नेपालको प्रायजसो नेताहरुले विदेशीसंग मिलेर देशमा सबभन्दा ठुलो पाप यो गर्यो कि आफ्नो देशलाई गरिब बताएर यसलाई निरन्तर लुटी राखे र आज पनि यो लुट र झुठ जारी छ।
वीर 'गोर्खालीहरु', शान्तिदूत 'गौतम बुद्ध', आदर्शवादी राजा 'जनक', नेपाल एकीकरण का नाइके 'पृथ्वी नारायण शाह' आदि हरुको उचित मुल्यांकन नगरी उनीहरुलाई अनादर गरि राखे र पश्चिम संस्कृति लाई आफु माथि हावी हुन् दियो।

५. समानता को स्थानमा सहिष्णुता: समानता, बराबरी को स्थानमा हामी नेपाली को मनमा सहिष्णुता को कुरा बसाएर नेपालको सामाजिक, धार्मिक, आर्थिक र राजनैतिक रुप ले खुब लुट्ने, दबाउने र दास बनाउने जस्तो कार्यहरु भयो र निरन्तर छ। हामीलाई अत्याचार सहन गर्न बाध्य बनाएको छ, अफ्नोलागी न्याय र स्वाभिमान कुरा गर्न माथि बन्देज लगाइएको छ। यस नीतिको तहत हाम्रो देशमा धर्म, संस्कृतिलाई विदेशी तथा स्वदेशी अवसरवादीहरुले कहिले पनि बराबरी र समानता को अधिकार सुनिश्चित गर्न दिएनन।

६. शोषण मा आधारित न्याय व्यवस्था: अंग्रेजले आफ्नो अनुकुल न्याय व्यवस्था भारतमा लागु गरे र विभिन्न सन्धिहरु को नाउमा नेपाललाई लागुगर्न बाध्य बनाए। तिनीहरुले ताकत र शोषण मा आधारित न्याय र विकाश को नाउमा यस्तो कुचक्र चलायो तथा यस्तो कानुन बनायो जसले पुरै विश्व मै सम्राज्यवादी, पुँजीवादी, बजारवादी, अधिनायकवादी, शोषणवादी व्यवस्था आफ्नो जकड़ बनायो।

यदी पुरै विश्व मा राजनीतिक गर्नेहरु बाट स्थापित कानुन व्यवस्था सत्य र न्यायमा आधारित छ भन्ने सब ठाउँ को कानुन व्यवस्था एक समान हुनु पर्दछ तर यस्तो छैन। अतः शोषण र ताकतमा आधारित कानुन व्यवस्था को ठाउँ मा सत्य र न्यायमा आधारित सबै कानुन, नीति र व्यवस्थाहरु हुनु परयो।

७. झुठो धर्मनिरपेक्षता: धर्म निरपेक्षता को झुठो नारा दिएर पुरै देशलाई धर्मविहिन र धर्मविमुख बनाई दियो। आज पढ़े-लिखेकाहरु पनि आफुलाई सैक्युलर भनाउन मा गौरवान्वित महशुस गर्छ। हाम्रो पूर्वजहरुले भौतिक र आध्यात्मिक उन्नति र समृद्धि लाई धर्म भनेको छ, बुद्धले जीवन मूल्य, अहिंसा, सत्य, संयम र सदाचार आदि लाई अथार्त सार्वजनिक जीवनको मुल्य-मान्यता र आदर्शलाई नै धर्म मानेको छ। कुनै कर्मकाण्ड आदि क्रिया मात्रलाई धर्म मानिएको छैन। हाम्रो धर्म ग्रन्थ, वेद, स्मृति आदि इत्यादी मा सृष्टि को सम्पूर्ण ज्ञान-विज्ञान सम्मलित छ जबकि पश्चिम यस्तो नभएको हुनाले धर्म को वारेमा धेरै भ्रमपूर्ण विचारधारा छन्।

८. अवैज्ञानिक विकासवाद: पश्चिम को तथाकथित आधुनिक विज्ञानले मानवजाति को उत्पतिलाई एक दुर्घटना वा प्राकृतिक संयोग मानेका छन्। विज्ञान र विकासवाद का तथाकथित सिद्धान्त को आधारमा मानवको पूर्वज अमिबा र बाँदरलाई मानेका छन्। जबकी आजपनि अमिबा छ तर अमिबा बाट बाँदर र बाँदर बाट मानव बनिरहेको छैन। जबकी हाम्रो संस्कृतिमा मानवलाई भगवान को सर्वश्रेष्ठ रचना मानिएको छ।

९. अहिंसा र शान्ति को नाम मा हिंसा र द्वन्द्द: अहिंसा र शान्ति पुजारी गौतम बुद्ध जन्मेको हाम्रो देश नेपालमा सार्वभौमिक र अनन्त नियम को स्थानमा पश्चिम ले पक्षपातपूर्ण अहिंसा र शान्ति को नारा दिएछ कि मानवलाई छोडेर सबै जीव-जन्तु गाई-गोरु, भैंसी-पाडा, भेड़-बाख्रा, कुखरा र माछा खाने योग्य छ। साथै मनमानी रुपले लडाई र अन्य आर्थिक तथा सामाजिक संघर्ष मा विश्वलाई धकलेर अनगिनत अक्षम्य पाप र अपराध पश्चिम ले गरेको छ।

१०. अनैतिक यौन सम्बन्ध को महिमामण्डन: संयमित यौन सम्बन्ध, परिवार र वैज्ञानिक परम्परा को स्थानमा पश्चिम अनैतिक र उन्मुक्त यौन को महिमामण्डित गरेर उसलाई एक अलौकिक सुखको स्थान दिरहेको छ। यसको परिणाम स्वरुप मानव, संस्कार र सम्बन्ध को मुल्य-मान्यता बाट अनभिग भएको कारण एक असभ्यपूर्ण निर्बोध (Brutish) जंगली अपसंस्कृति को शिकार भइरहेको छ\

निस्कर्ष को रुपमा हामी सबै नेपालीलाई आफ्नो गौरवशाली इतिहास र आध्यात्मिक परम्परा माथि गर्व गर्नु पर्दछ तथा पश्चिम को  अवैज्ञानिक दोषपूर्ण अपसंस्कृति बाट मुक्त राष्ट्र निर्माण को लागि सबलाई संकल्पित र संगठित भएर काम गर्नु पर्दछ।

Money earned from illegal sources is deposited in banks which later invested in share to make it white and ultimately that money used to strengthen illegal business. The vicious circle of money laundering has emerged to cheat revenue and wash black money to white.

The scale of money laundering in Nepal is unknown. Some are of the opinion that given the informal nature of the economy, predomination of cash transactions, open border with India, unstable political situation and rampant existence of predicate offenses like corruption, bribery, smuggling, human and drug trafficking, use of counterfeit currency, and of late, extortion, looting and arms trading all have combined to make Nepal a fertile ground for money laundering.


Live Example: We all know that there is shortage of Indian Currency in Nepali market and even in Bank too. People are going India day to day for many purposes. Such as for marketting, for treatment, for higher studies, etc. They handed Nepalese currency to Nepalese money launder and take Indian currency from Indian money launder.
If this is happening publicly then imagine about gold, drugs and other valuable smugling from India and abroad and in this how much black money invested or earned? Birgunj, Biratnagar, Nepalgunj and Kathmandu are the major cities where exchange business of money is running publicly.

Banks should follow certain customer identification procedure for opening of accounts and monitoring transactions to stop the money laundering process.
Administration should stop the exchange business of money which is running publicly.

And the most important thing, our government should make policy to bring black money home from abroad. There is no certain data to me to show how much black money is in abroad but it will certainly helps in our country development.

But for this our officers have to be brave and honest likes SP Ramesh Kharel and Minister Lalbabu Pandit.

Voice of #ekawaaj

Significance

History and rituals

के संघियताले साचै देश बिखन्डन गर्छ त ? के जातीय पहिचान सहितको संघियताले साचै देश टुक्रयाउछ त ?

हाम्रो देशमा संघियताले देश विखण्डन हुन्छ (नेपाल टुक्रिन्छ) भनेर भ्रम फिजाउनेहरु पनि धेरै रहेका छन् जस मध्य चित्र बहादुर केसीको जनमोर्चा मुख्य हो भने जातीय पहिचान सहितको संघियता हुदा देश बिखन्डन हुन्छ भन्ने तर्क दिने नेपाली कांग्रेस र नेकपा एमाले सहायक हुन !!


के संघियताले साचै देश बिखन्डन गर्छ त ? के जातीय पहिचान सहितको संघियताले साचै देश टुक्रयाउछ त ? यी प्रश्नहरुको सत्य तथ्य जवाफ खोज्नै पर्ने भएको छ त्यसैले कस्तो संघियताले देश टुक्रयाउछ र कस्तो संघियताले देश बलियो बनाउछ भन्ने बारेमा यहाँ छोटो चर्चा गर्दछु ! यसको बारेमा बिस्तृत लेख (देशहरुको ईतिहाससहितको उदाहरण समेटेर) केही समय पछी पोस्ट गर्नेछु !!

बिश्वमा संघीय राज्यहरुको निर्माण दुई किसिमले भएको पाइन्छ ! पहिलेका स्वतन्त्र राज्यहरुले आपसमा समझदारी , सम्झौता वा सन्धि गरेर संघ निर्माण गरेका थिए ! यस्तो संघीय राज्याहरुमा संयुक्त राज्य अमेरिका , स्विट्जरल्यान्ड , अस्ट्रेलिया , सोभियतसंघ लगायतका पुराना संघीय राज्यहरु पर्दछन् ! यसलाई राज्यहरु संगै आउने बिधि (Coming Together) पनि भनिन्छ !

अर्को पहिले एउटै एकाइको रुपमा शासित हुदै आएको एकात्मक राज्यहरुलाई बिभिन्न उप एकाइहरूमा बिभाजन गरी केन्द्र र प्रदेश बीच अधिकारको बाडफाड सहित संरचना खडा भएका छन् ! यस्तो संघीय राज्यहरुमा भारत , बेल्जियम , स्पेन , अस्ट्रेलिया आदि छन् ! यसलाई जातिगत , भाषिक एबं धार्मिक , भौगोलिक बिबिधता बीच राज्यलाई खण्डित हुन बाट जोगाउन राज्यलाई संगै राख्ने बिधि (Holding Together) पनि भनिन्छ ! त्यसैले संघियतालाई जाती , भाषा , सस्कृति , ईतिहास र बिबिधता सम्बन्धि समश्यालाई सम्बोधन गर्ने सबै भन्दा राम्रो राज्ययन्त्र मानिन्छ !अहिले हाम्रो नेपाल पनि यहि बिधि बाट संघिय प्रणाली तिर जादैछ !

संसारमा सुरुमा एक आपसमा आबद्द (Coming Together) भएर संघीय राज्य बन्यो ! यसको मुख्य कारण सामुहिक सुरक्षा र आफ्नो उत्पादनका लागी आवश्यक बजारको सृजना गर्नु थियो ! पछिल्ला दशकहरुमा नेपाल जस्तै एकात्मक बहुजातीय राज्यहरुमा देखा परेको जातीय , भाषिक र क्षेत्रीय द्वन्दहरुको कारण देशमा संकट देखा परेकोले देश बिभाजनलाई रोक्न नै संघियताको सुरुवात भएको हो ! यसरि पछिल्ला दशकहरुमा (Coming Together) बिधिबाट पनि संघीय राज्यहरु निर्माण हुन थाले ! यदि संघियता नअपनाएको भए युरोपका स-साना भूगोलको सिको गर्दै स्पेन र बेल्जियम अहिले जातीय आधारमा टुक्रीसकेको हुन्थ्यो ! अहिले पनि त्यहाँ समस्याहरु पुरै समाधान त भएका छैनन तर संघियता एक हदसम्म त्यसलाई मिलाउन सफल भएको छ ! फरक फरक पहिचान भएका मुलुकहरुमा संघियता छोडी एकात्मक देश बनाउने बितिक्कै इथियोपिया , मेक्सिको आदि देशको बिभाजन भयो जसबाट बुझ्न सकिन्छ की धेरै थरि पहिचान भएका देशको कुनै एकल जातीय समूहले अरु सबै माथि आफ्नो पहिचान , मान्यता र दृष्टिकोणहरु लाद्न थाले पछी त्यहाँ द्वन्द हुन्छ र देश बिभाजन हुन्छ !

हाम्रो छिमेकी मुलुक भारतमा पनि जुहारलाल नेहरुले मुस्लिक पहिचानको आधारमा राज्य निर्माण गर्न नमान्दा पाकिस्तान स्वतन्त्र हुन पुगे भने पाकिस्तानले पनि भाषिक पहिचानलाई अस्विकार गर्दा टुक्रेर बंगालदेश बन्न पुग्यो ! बहुपहिचान भएका संघीय राज्यहरुमा पनि केन्द्रीकरण गर्न खोज्दा धेरै देशमा समस्याहरु जन्मिएका छन् ! नेपालमा लामो समय देखि जातीय , भाषिक र क्षेत्रीय उत्पीडन रहेको र त्यो निरंकुसतामा कुण्ठित भएर रहेको भएता पनि ०६२/६३ को जनआन्दोलन पश्चात त्यो सतहमा आउन थाल्यो ! हामीले समस्याको रुपमा ठुलो संकट आउनु पुर्ब नै त्यसलाई समाधान गर्नु बुद्दिमानी हुन्छ ! यस सम्बन्धमा हामी सबैले बुझ्नु पर्ने कुरा यो छ की बराबरी अधिकार उपयोग गर्न दिदा हैन , जातीय उत्पीडन भयो भने देश भित्र बिद्रोह हुन्छ र त्यसले देश बिखन्डन हुन्छ ! साचो संघीय ब्यबस्थामा त देशको राज्यशाकि साझेदारी हुने तथा बिबिधताको संबिधान हुने भएकोले राष्ट्रिय एकता झन मद्बुद हुन्छ !!

(Article by Gopal Tamang, Image by Saroj Ray)

Related Links

1. Reality of Federalism (Part-1 ) 
2. Facebook Version (Part-1) (Part-2)

संघीय राज्य बारे नेपालका एकात्मकबादी , यथास्थितिबादीहरुले फैलाएको भ्रम अनि त्यसको वास्तिविकता बारे यहाँ बुंदागद रुपमा छोटो चर्चा !!
( १ ) सानो देशलाई संघीय व्यवस्था उपयुक्त हुन्न भन्ने बारे
संघीय ब्यबस्थामा जान मुलुकको भूगोल ठुलो हुनै पर्छ भन्ने गलत धारणा कतिपय ब्य्कतिहरुमा पाईन्छ ! वास्तबमा संघीय व्यवस्था भौगोलिक सिमाना ठुलो वा सानो भएको आधारमा अपनाउने हैन ! जुन देशमा बहुजातीय , बहुभाषिक , बहुसास्कृतिक र भौगोलिक बिबिधता हुन्छन् , उक्त देशमा बिभिन्न कारणले द्वन्द बढिरहन्छ ! त्यस्तो देशमा समाजमा समानता र सन्तुलन कायम गर्नको लागी संघीय व्यवस्था अपनाउनु उपयुक्त हुन्छ ! बिश्वमा अहिले २९ वटा संघीय व्यवस्था भएका देशहरु छन् ! तिमध्य भौगोलिक आधारमा नेपाल भन्दा साना अस्ट्रिया , संयुक्त अरब इमिरेट्स , बोस्निया हर्जगोबिना , स्विट्जरल्यान्ड , बेल्जियम , कोमोरस , माईक्रोनेसिया , पलाउ , सेन्टकिट्स तथा नेभिस र लिकटेन्सस्टाइ गरी १० वटा मुलुकहरु छन् , वास्तबमा नेपाल बाहिर चर्चा भए जस्तो सारै सानो मुलुक हैन ! बिश्वका करिब २०० वटा सार्बभौम मुलुकहरुमध्य नेपाल भूमिको आधारमा ९२ औ ठुलो देश हो भने जनसख्याको आधारमा ४० औ धेरै जनसंख्या भएको देश हो ! यसरि हेर्दा नेपाल सानो देश नभई मझौला आकारको देश हो ! कुनै पनि देश संघीय ब्यबस्थामा जाने की नजाने भन्ने कुरा देशको आकारले हैन , आवश्यकताले निर्धारण गर्दछ ! तसर्थ सानो देशलाई संघीय व्यवस्था उपयुक्त हुन्न भन्ने तर्क नै गलत छ !!